ریواستیگمین با افزایش سطح «استیلکولین» در مغز به بهبود ارتباط بین سلولهای عصبی کمک میکند. استیلکولین یکی از مواد شیمیایی مهم در مغز است که نقش اصلی در حافظه، تمرکز و عملکرد ذهنی دارد. در بیماریهایی مانند آلزایمر یا زوال عقل ناشی از پارکینسون، میزان این ماده کاهش مییابد. ریواستیگمین با مهار آنزیمهایی که استیلکولین را تجزیه میکنند(آنزیم های کولین استرازی)، مانع از کاهش آن شده و باعث بهبود عملکرد شناختی، تمرکز و توانایی انجام فعالیتهای روزمره میشود. این دارو نسبت به آنزیم های مغزی انتخابی تر است و اثرات جانبی کمتری در سایر اندامها دارد.